Badania i kartografia gleb rdzawych w Politechnice Warszawskiej

PRACE NAUKOWE – GEODEZJA – zeszyt 59

W opracowaniu opisano badania gleb rdzawych prowadzonych w Politechnice Warszawskiej od 1966 roku. Najobszerniejsze przeprowadzono na Pojezierzu Mazurskim w latach 1966–1969. Następne obszary badań to Równina Kurpiowska, Puszcza Kampinoska, Puszcza Biała, Wysoczyzna Siedlecka i Wysoczyzna Kałuszyńska. Na tych obszarach badano gleby wytworzone z piasków wodnolodowcowych, zwałowych i wydmowych. W Górach Świętokrzyskich badano gleby wytworzone z piaskowców triasowych, a w Sudetach opisano gleby ochrowo-bielicowe. Dla południowej części Pojezierza Mazurskiego, korzystając z zależności między morfogenezą terenu i procesami kształtowania się gleb, wykonano metodą dedukcyjną mapę typów gleb oraz wyznaczono w terenie południową granicę gleb rdzawych. Zależności ustalone dla Pojezierza Mazurskiego wykorzystano też przy opracowywaniu mapy gleb Polski do Atlasu Rzeczpospolitej.